Het uitgangspunt van osteopathie is het menselijk lichaam als zelfregulerend systeem. Dit houdt in dat het lichaam, onder de juiste omstandigheden, zichzelf geneest. Osteopathie helpt bij het creëren van deze omstandigheden. Osteopathie is gebaseerd op uitgebreide kennis van fysiologie, neurologie, embryologie, pathologie, biomechanica en vooral anatomie.
De osteopaat onderzoekt het lichaam van top tot teen op de beweeglijkheid van vrijwel alle structuren. Alle weefsels, organen, bloedvaten en zenuwen in het lichaam hebben een bepaalde bewegingsvrijheid nodig om goed te kunnen functioneren. De osteopaat wil een compleet beeld krijgen van het bewegingsverlies. Dit kunnen spieren, gewrichten, organen, maar ook vliezen, wervels en banden zijn. De gevonden bewegingsverminderingen in het lichaam worden vervolgens onderzocht op hun onderlinge verbanden. Zo heeft een voet invloed op een wervelkolom, bepaalt de darm de beweeglijkheid van de heup en stuurt de nek de functie van de armen aan. Vanuit deze verbanden wordt gekeken naar het ontstaan en het voorkómen van klachten.
De osteopaat “leest” het lichaam en kijkt naar de individuele samenhang. Ieder mens zit anders in elkaar. Het basisplan is weliswaar gelijk, maar qua functioneren is ieder persoon uniek.
Omdat alles in het lichaam de vrijheid nodig heeft om goed te kunnen functioneren, verklaren bewegingsbeperkingen ook veel over het persoonlijke functioneren.
Ons lichaam zit zo ingenieus in elkaar dat het in een gezonde situatie gezond zal reageren. Dit betekent dat klachten en symptomen die vaak onderdrukt of bestreden worden juist een functionele aanpassing van het lichaam zijn waar eigenlijk met veel respect naar geluisterd zou mogen worden.
Vaak geeft het lichaam wel aan wat er aan de hand is, maar we zijn niet altijd in staat om hier gehoor aan te geven of het überhaupt te begrijpen. Juist deze puzzel en het vertalen hiervan is zo interessant. Met andere woorden, waarom functioneert u zoals u functioneert? Oftewel, wat is de functie van de disfunctie?
Het uiteindelijke doel van een osteopatische behandeling is altijd het verkrijgen van bewegingsvrijheid. Op weefselniveau heeft bewegingsvrijheid doorstroming en doorbloeding tot gevolg. Oftewel, optimale voeding en drainage. Zolang weefsel optimaal doorbloed wordt is het in staat zichzelf te reinigen en te herstellen. Bewegingsvrijheid = vrij zijn!
